فید خوان rss reader

بسم‌الله‌ الرّحمن ‌الرّحیم

پیامبر خدا«صلّی‌الله‌علیه‌وآله» در سال آخر عمر خود در حجة‌الاوداع ابتدا در سرزمین منی پس از تذکرات لازم در آخر خطبة خود فرمودند:

«.... اِنّی قَدْ خَلَّفْتُ فِیْکُمْ ما اِنْ تَمَسَّکُمْ بِهِ لَنْ تَضِلُّوا، کِتاب الله وَ عِتْرَتی اَهْلَ بَیْتی. اَلا هَلْ بَلَّغْتُ؟ قالوا: نعم! قالَ: اللّهُمَّ اَشْهَدْ![1]

یعنی؛ من در میان شما چیزهایی را به ودیعت گذارده‌ام که اگر به آن‌ها تمسّک جویید هیچ‌گاه گمراه نخواهید شد؛ یکی کتاب خدا و دیگری عترت من که اهل بیت من می‌باشند. آیا رساندم آن‌چه باید برسانم؟ گفتند: آری! آن‌گاه حضرت فرمودند: خداوندا شاهد باشد.

چنانچه ملاحظه می‌فرمایید حضرت در فرمایش فوق تا نزدیکی‌های مسأله معرفی علی«علیه‌السلام» آمده‌اند، ولی تصریح نمی‌کنند. و این نشان می‌دهد که مأموریتی به عهدة آن حضرت بوده که هنوز زمینة ابراز آن را فراهم نمی‌بینند، تا این‌که خداوند دستور می‌دهد:

ادامه مطلب...