فید خوان rss reader

چگونه از نگاه حرام حلوگیری کنیم ؟

یک - سعی کنیم به محلهای که باعث نگاه حرام می شود نرویم مگر اینکه کار ضروری داشته باشیم

دو - مواظب نگاه خود باشیم .

احادیث مختلفی وجود دارد مبنی بر اینکه انسان در مواجهه با نگاه حرام اگر چشمهای خود را ببندد چه مقدار خداوند به او ثواب می دهد یا اگر با اسمان نگاه کند یا اگر به زمین نگاه کند ثواب آن را می برد .

اما نکته مهم : بعضی مواقع انسان نمی تواند چشمهای خود را ببندد یا به آسمان نگاه کند یا به زمین بنگرد مانند مواقعی که از خیابان می خواهد عبور کند یا موقع رانندگی و .... اینجا باید چه کاری انجام داد . ایا باید چشمها راببندیم و شاهد تصادف خود با دیگران باشیم . جواب به این نکته در معنای غض نظر نهفته است . به گفته یکی از محققین در تفسیر غض به معنای فقط بستن چشم نیست بلکه معنای دیگر آن وسیع دیدن است یعنی اینکه ما نگاه خودمان را وسیع کنیم . وقتی انسان وسیع به محیط اطراف خود بنگرد همه چیز را کلی میبند بدون اینکه توجه خاصی به کسی یا شخصی داشته باشد . در دید وسیع و کلی شما خیابان ، ماشینها و انسانها را می بینید بدون اینکه توجه خاصی به کسی داشته باشید . بدون اینکه بدانید آقا یان و خانمهای که در حال رفت و آمد هستند چه قیافه ای دارند یا چه پوشیده اند و چه آرایشی دارند .

با این روش شما هم خیابان را می بینید وهم نگاه حرامی در کار نیست .

سؤال: اگر ناخواسته نگاه انسان به حرامی افتاد چه کاری باید انجام دهیم تا بر ما تأثیر نداشته باشد؟

در صورت نگاه ناخواسته نگذاریم تصاویر آن بر روح ما ذخیره شود . بدینصورت که در نگاه اول یا همان نگاه ناخواسته تصاویر بوسیله اعضاء گرفته شده و آماده ذخیره سازی در روح ما است .

انچه که در روایات ما را از آن بر حذر داشته اند نگاه دوم است . و نگاه دوم در صورتی حاصل می شود که ما به نگاه اول فکر می کنیم و هوای نفس ما را تشویق به نگاه دوباره می کند پس در واقع علت نگاه دوم فکر ما به تصاویری است که از نگاه اول ما به دست اورده ایم در واقع وقتی ما نهی از نگاه دوم می شویم از علت آن که فکر به تصاویر هست هم نهی می شویم .

فکر به تصاویری که در نگاه اول گرفته شده باعث ذخیره سازی تصاویر می شود و اگر انسان بتواند به تصاویری که در نگاه اول گرفته شده فکر نکند این تصاویر در روح ما ذخیره نمی شود . و گویا که اصلا ما چیزی راندیده ایم . واین کار باراها برای ما پیش آمده است مثلا وقتی از خیابانی رد می شویم نگاه ما به مغازه ها و اشیاء دیگر می افتد ولی چون راجع به آنها فکر نمی کنیم وقتی به خانه می رسیم هیچ یک از آنها را به خاطر نمی آوریم .مگر مواردی که جلب توجه کرده اند و ما به انها نگاه کرده ایم همراه با فکر به آنها

با این توضیحات می توان گفت که در صورت نگاه ناخواسته حرام به آن فکر نکنیم تا آن را فراموش بکنیم و اگر این کار را انجام ندهیم این نگاه حرام و تصاویر آن بر روح ما ذخیره شده و بر روح ما تاثیر می گذارند

دانسته شد که حقیقت انسان روح اوست . اما نگاه حرام چه تأثیری بر روح انسان می گذارد؟

به گفته زیست شناسان و پزشکان تصاویر و اطلاعاتی که ما به دست می آوریم در مغز ما ذخیره می شوند و انسان در موقع نیاز از انها استفاده می کند .مانند یک نوار کاست که اطلاعات بر روی ان ذخیره می شوند . اما اگر اطلاعات ما در مغز ما ذخیره شوند ما به مشکل بزرگی بر می خوریم و آن مشکل این است که سلولهای مغز ما دایما در حال تغییر می باشند و چنانچه گفته شد در طول دوره هفت ساله تمام سلولهای بدن ما عوض می شوند و با عوض شدن واز بین رفتن سلولهای قبلی باید اطلاعات ما هم از بین بروند مانند این که نوار کاست ذرات خود را از دست بدهد اطلاعات آن از بین می رود.

این جا است که این سؤال مهم پیش می آید که چرا اطلاعات ما با از بین رفتن سلولهای مغز ما از بین نمی روند

ایا اطلاعات در جایی غیر از مغز ما ذخیره می شوند ؟ آیا ما بغیر از مغز چیز دیگری داریم که هیچ موقع از بین نمی رود؟

جواب به این سؤال در گرو شناخت صحیح از انسان است . انسانی که حقیقت ثابتی دارد به نام روح وآن هیچ موقع از بین نمی رود .پس باید به این نتیجه رسید اطلاعات و تصاویری که ما به دست می آوریم باید در جایی ذخیره شوند که دچار تغییر نمی شود و از بین نمی رود وآن چیزی نیست به جز روح انسان .

روح انسان همیشگی است و و مثل بدن نیست که دچار نقصان شود بنابر این تمام تصاویر و اطلاعات ما بر روی روح ما ذخیره شده و در موقعی که انسان بخواهد در دسترس او قرار می گیرد .

اینجا یک سؤال باقی میماند و آن این است که نقش مغز چیست ؟

مغز خاصیت اعدادی دارد بعنی کارهای اجزای عصبی نفس انسان را مستعد و آماده می سازد تاتصاویر همراه با همه ویژگیهای فرد معلوم نزد روح ما حاضر شود.

پس دانسته شد که تصاویر و اطلاعات ما در روح ماذخیره می شوند و در واقع با روح ما عجین شده و یکی می شوند . و این یکی شدن روح و اطلاعات می تواند بر روح انسان تأثیر بگذارند . اگر این تصاویر و اطلاعات

تصاویر مستهجن و حرامی باشند بر روح اثر گذاشته وروح با تصویر یکی شده و لطافت خود را از دست می دهد. و هرچه قدر این تصاویر و اطلاعات قبیح و زشت باشند بر روح انسانی تأثیر گذاشته وروح را قبح و زشت می کنند . حتی تا به جایی می رسد که اگر فردی که چشم بصیرت دارد او را ببیند او را عین همان تصاویر مشاهده می کند . مانند اینکه گفته اند شخصی همیشه به خانه یکی از عرفا رفت و آمد داشت و از محضر عارف استفاده می کرد. روزی وارد خانه عارف شد وخدمت عارف سلامی عرض کرد عارف جواب اورا داد اما به او نگاه نکرد و مثل روزهای گذشته او را تحویل نگرفت . آن شخص فهمید که دچار خطایی شده که عارف او را تحویل نمیگیرد . بنابراین موضوع را از عارف پرسید . جواب دادند که من تو را به صورت یک خانمی با وضع بدی میبینم . حقیقت ماجرا چیست ؟

آن مرد شرمنده شد و گفت که در راهی که می آمدم چشمم به خانمی افتاد و نگاه حرامی به او کردم و حال از کرده خود پشیمانم .

این داستان نشان دهنده آن است که هر نگاه حرامی که ما می کنیم . تصاویر آن با روح ما عجین شده و روح ما را آلوده میکند.

از طرفی دیگر اگر کسی نگاه او نگاه به حلال باشد و اطلاعاتی را که ذخیره می کند روحانی و معنوی باشد در روح او تأثیر گذاشته و روح او را روحانی می کند و با روح او عجین می شود و تأیید این مباحث حدیث معروفی است که فرموده اند اگر فردی در جوانی با قرآن مأنوس باشد قرآن با پوست و گوشت او عجین می شود. یعنی تمام تصاویر و اطلاعاتی را که ما از قرآن می گیریم با روح ما ترکیب گشته و روح ما را زنده و روحانی می کنند 

نکته :

1- باید مواظب آنچه می بینیم باشیم آیا نگاه حرام است یا حلال

2- مواظب آنچه می خوانیم هم باشیم . درست است که مطالعه خوب است امّا زمانی خوب است که کتاب خوب باشد . کتابهای که منتشر کننده عقاید انحرافی یا داستانها و رمانهای مستحجن هستند کتاب خوب به حساب نمی آیند و خواندن آنها تأثیر منفی بر روح ما می گذارد

ختم کلام:

مواظب دیدن خود باشیم چون هر چه میبینیم با روح ما یکی میشود .

مطلب بعدی : چگونه از نگاه حرام جلوگیری کنیم ؟

حقیقت انسانی چیست ؟

در وهله اول به نظر می آید حقیقت انسان همین جسم مادی او باشد جسمی که انسان با او تلاش می کند . فعالیت می کند . مطالعه می کند . می آموزد و تجربه به دست می آورد . انسان هر موقع به هم جنس خود نگاه می کند،همین جسم خاکی را می بیند . امّا با کمی تفکر می توان به این نکته پی برد که حقیقت انسان نمی تواند همین جسم خاکی باشد .زیرا دلائلی وجود دارد که انسان علاوه بر جسم خاکی دارای حقیقتی هست به نام روح که ما به دو دلیل اشاره می کنیم.

1- هر انسانی برای اشاره به خود از واژه ای به نام (من) استفاده می کند و تمام چیزهای که مالک است به من نسبت می دهد مانند خانه من ، دوست من ، فرزند من و حتی دست من و سر من و مغز من

حال اگر قرار بود انسان بودن هر شخصی به همین جسم خاکی باشد باید با از دست دادن هر یک از اعضاء از انسانیت و من بودن هم کاسته می شد . مثلا آدمی با از دست دادن دست خود از انسانیتش کم می شد . و یا با از دست دادن دوپای خود این من به نیمی از من تغییر پیدا می کرد . در حالی که اینچنین نیست وقتی انسانی دستها و پاهای خود را با هم از دست بدهد تغییری در انسانیت و من بودن او حاصل نمی شود ، حتی اگر قلب او را تعویض کنند باز هم می گوید من و این نشانگر این است که حقیقتی غیر از حقیقت جسم برای انسان وجود دارد و این حقیقت همان روح انسانی است که همیشه ثابت است و این جسم خاکی است که در حال تغییر است.

2- به گفته دانشمندان سلولهای بدن انسان در طول دوره هفت ساله کلا عوض شده و سلولهای جدید جایگزین سلولهای قبلی می شوند و حال اگر قرار بود حقیقت هر انسانی به همین بدن مادی باشد با از بین رفتن سلولهای

بدن این حقیقت باید عوض می شد و این انسان دیگر انسان قبلی نباید باشد در حالی که انسانی که هفتادساله شده است همان کسی است که روزی کودکی بود و زمانی جوان وزمانی میانسال و اکنون پیر شده است با این حال که چندین بار تمام سلولها و ذرات بدن او عوض شده ولی او هست و عوض نشده .

و این نشان دهنده این است که انسان علاوه بربدن خاکی یک واقعیتی هم دارد به نام روح
پایگاه اطلاع رسانی روستای انالوجهwww.analoje.ir